Gündüz Vassaf (Radikal Gazetesi 12.03.2006)(Alıntıdır)

12 Mart, Türkiye'de devletin baskıcı varlığının doruk noktasına geldiğini simgeleyen günlerden biri. 25 yıl önce bugün, anayasanın sağladığı özgürlükler Türkiye insanına 'lüks geldi' gerekçesiyle asker darbe yaptı. Devlet, Deniz Gezmiş, Hüseyin İnan, Yusuf Aslan gibi mağrur gençlere karşı acz içinde kaldı, onları astı.
Devleti korumak adına iktidarı gasp edenlerin gerekçeleri hep aynı. Özünde bizlere, vatandaşlarına hakaret ediyorlar. Diyorlar ki, toplum yönetilemez hale getirildi, işler çığrından çıktı, sizi kurtarmaya geldik. Mesajlarını bayrak, besmele ya da her ikisi eşliğinde dayatınca, biz de, dayak atan elleri öpe öpe 12 Mart'ları var ediyoruz.
Devletin en güçlüsünü, gaddarını var eden de biziz, demokrasinin en geniş yelpazeli ortamını da.
İstanbul'da, Boğaz'da yaşam, kendiliğinden oluşan huzur ve ahenk içinde yaşanabileceğinin çarpıcı bir örneği. Boğaz sularında karşıdan karşıya mekik dokuyan Şehir Hatları vapurlarının arasından tankerler bir aşağı bir yukarı geçiyor. Dolmuş motorları teğet geçiyor sükût içinde kürek çeken âşıklara. Yüzlerce balıkçı sandalı binlerce yıldır bildik sularda her zamanki seyir yerlerinde. Deniz otöbüsleriyle mavnalar birbirlerini kolluyor. Transatlantiklerin arasından su kayağı, rüzgâr sörfü yapanlar süzülürken, sahilden atılan on binlerce oltanın açıklarında yüzenler, akıntılarda kulaç atmanın keyfini çıkarıyor.
Devlet bir gün bu sulardaki yaşamı denetlemeye kalkışşa, başımıza 'Boğazlar Güvenlik Kurulu' ya da 'Boğazların Tek Adamı' peydah olsa, kendiliğindenliğin tepesine oturacak beceriksiz, cebi aç yönetici, bürokrat ve zabitlerin Boğaz'a özgü yaşam kültürünü, yok edecekleri gibi, mantıksız düzenlemeleriyle facialara neden olacaklarına şüphem yok. Devletin burada tek yapacağı dışarıdan gelen saatli bomba niteliğindeki petrol tankerlerinin geçişini durdurması.
Ama tarih boyunca devletler, vatandaşlarını ezmekten, aldatmaktan aldıkları güçle, savaşlarında bizleri kurban etmeye kadar götüren, karşılıklı çıkarlarla bağlı. Böylece tek yapılması gerekenleri, tek yapabileceklerini yapmıyor, faciaların binbir çeşidini başımıza musallat ediyorlar.
Demostenes'in İskender'e dediği gibi, gölge etmesinler başka ihsan istemez.
Ama tam da bu noktada, 21. yüzyılda küreselleşen kapitalizmin kültürü, devletleri alışılagelmiş konumlarından alaşağı edip küçültürken, kimilerinin iddia ettiği gibi özgürlük değil, devletin düşürdüğü bayrağı kapmak isteyenlerin yarattıkları benmerkezci bir kaosla karşı karşıyayız.
Boğaz'da, bugüne kadar hepsi ahenk içinde yaşamışken, artık vapurlar kendilerini yutmaya hazırlanan deniz otobüslerine karşı, ikisi birden yollarını kesen sandallara düşman, kaybolmaya yüz tutan sandallarsa, buranın en eskisi, sahipleri biziz diyor herkese. Ve bu köşe kapmaca aymazlıklarında, farkında değiller üstten beton ve çelikle örtülürken tünellerle de altların oyulduğunun.